ว่ากล่าว หมายถึง ก. ตำหนิ, ตักเตือน, เช่น มาทำงานสายเป็นประจำจึงถูกผู้บังคับบัญชาเรียกไปว่ากล่าว, สั่งสอน เช่นผู้ใหญ่ว่ากล่าวไม่เชื่อฟัง.
ก. ดูแลตรวจตราสั่งการงาน.
ก. พูดต่อว่า, พูดติ, เช่น พระมิได้ตอบคำว่าขานตรัสแต่กิจการกรุงศรี แต่ดูพระกิริยาพาที เหมือนจะเคลื่อนคลายที่โกรธา ฯ (อิเหนา).
ก. พูดลอย ๆ ไม่เจาะจงคู่กรณีหรือผู้ถูกว่า.
ก. พูดลอย ๆ ไม่เจาะจงคู่กรณีหรือผู้ถูกว่า.
(ปาก) เป็นคำที่เปล่งออกมาในลักษณะที่แสดงว่าเรื่องที่อีกฝ่ายหนึ่งกล่าวนั้นไม่น่าเชื่อถือเป็นต้น.
ก. (กฎ) ว่าต่างหรือแก้ต่างแทนคู่ความในคดี; (โบ)ชําระความ เช่น ท้าวมาลีวราชว่าความ.
ก. อยู่ในโอวาท, เชื่อฟังคำสั่งสอนโดยดี.