วจีเภท หมายถึง น. การเปล่งถ้อยคํา. (ป.).
น. ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยคำและหน้าที่ของคำ.
[วะจีสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางวาจา มี๔ อย่าง ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ๑ การไม่พูดคำหยาบ ๑ การไม่พูดส่อเสียด ๑ การไม่พูดเพ้อเจ้อ ๑.
[วะ] น. คอกสัตว์. (ป.; ส. วฺรช).
[วะชิระ] น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
[วะชิระ] น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
น. 'ผู้ถือวชิระ' คือ พระอินทร์.(ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).
น. 'ผู้ถือวชิระ' คือ พระอินทร์.(ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).