วัยวุฒิ หมายถึง [ไวยะวุดทิ, ไวยะวุด] น. ความเป็นผู้ใหญ่โดยอายุ.(ป. วย + วุฑฺฒิ).
น. วัยที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่ ๑๕๓๐ ปี,ใช้แก่หญิง.
น. วัยที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่ ๑๕๓๐ ปี,ใช้แก่ชาย.
น. วัยที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่๑๕๓๐ ปี.
น. วัยของเด็กก่อนวัยจูง.
(แบบ) น. เปลือกไม้; เกล็ดปลา. (ส.).
[วันละคุ] (แบบ) ว. งาม, สวย, น่ารัก; ไพเราะ. (ส. วลฺคุ; ป. วคฺคุ).
น. เถาวัลย์, เครือเขา, ไม้เถา. (ป., ส. วลฺลี).