วัชฌ์ หมายถึง ก. ฆ่า, ทําให้ตาย. (ป.).
[วัดชะระ] น. วชิระ. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
[วัดชะระ] น. วชิระ. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
[ทาตุมนทน, ทาดมนทน] น. สัญลักษณ์ในทางปัญญาอันคมกล้าที่สามารถตัดอวิชชาได้.
น. 'ผู้ถือวชิระ' คือ พระอินทร์, วชิรปาณี ก็ว่า,ชื่อพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งตามคติฝ่ายมหายาน พระหัตถ์ทรงสายฟ้า.(ส. วชฺรปาณิ).
น. ชื่อหนึ่งของลัทธิพุทธตันตระ ซึ่งถือว่ามีหลักปรัชญาสูงเหนือธรรมชาติ มีความแข็งเหมือนเพชร ใสเหมือนอากาศ ไม่มีใครต้านทานได้เหมือนสายฟ้า จึงเรียกหลักปรัชญานั้นว่า วัชระและเรียกลัทธิว่า วัชรยาน. (ส.).
น. อาสนะที่พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิณ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ในวันตรัสรู้ เรียกว่า พระแท่นวัชรอาสน์,โพธิบัลลังก์ หรือ รัตนบัลลังก์ ก็เรียก. (ส. วชฺราสน).
น. ท่านั่งขัดสมาธิเพชร. (ส.).