วังเวง หมายถึง ก. ลักษณะบรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้างว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ เช่น เข้าไปในบ้านร้างรู้สึกวังเวง.
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
[วัดจะ] น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).
[วัดจะ] น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).
น. ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, (ใช้แก่บรรพชิต), เวจกุฎี ก็เรียก.(ป. วจฺจกุฏิ).
น. ทวารหนัก, เวจมรรค ก็เรียก. (ป. วจฺจมคฺค).
[วัด, ฉก] (แบบ) น. ลูกวัว. (ป.; ส. วตฺส, วตฺสก).