ความหมายของคำว่า ' วังหลวง '

ความหมายของคำว่า ' วังหลวง '
วังหลวง หมายถึง น. วังซึ่งเป็นที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดิน, ในรัชกาลที่ ๔ทรงบัญญัติให้เรียกว่า พระบรมมหาราชวัง.

วังหลัง
น. วังซึ่งเป็นที่ประทับของกรมพระราชวังบวรสถานพิมุขมักตั้งอยู่ทางด้านหลังของพระราชวังหลวง.
วัง ๒
(โบ; เลิก) น. ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่รักษาพระราชวังจัดการพระราชพิธีและมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีของราษฎร.
วังก์
น. วงก์. (ป.).
วังชา
คำประกอบท้ายคำ กำลัง เป็น กำลังวังชา มีความหมายเท่าเดิม.
วังเวง
ก. ลักษณะบรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้างว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ เช่น เข้าไปในบ้านร้างรู้สึกวังเวง.
วังศะ, วังสะ
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
วังศะ, วังสะ
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).