วเนจร หมายถึง [วะเนจอน] น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า. ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).
[วะโนทะ] น. สวนป่า. (ส. วน + อุทฺยาน).
[วะปะ] (แบบ) น. การหว่าน (ใช้แก่ข้าว), การเพาะปลูก. (ป., ส.).
(แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.).
น. เสือ. (ป. วฺยคฺฆ, พฺยคฺฆ; ส. วฺยาฆฺร).
น. พยัญชนะ. (ส. วฺย?ฺชน; ป. วฺย?ฺชน, พฺย?ฺชน).
น. วิมาน, ฟ้า, เมืองสวรรค์. (ป. วฺยมฺห).
น. ผู้รุ่นราวคราวเดียวกัน, เพื่อน, เกลอ, สหาย. (ส.).