วีณา หมายถึง น. พิณ. (ป., ส.).
ว. เสียงดังเช่นนั้น.
[วีตะ] ว. ไปแล้ว, หมดแล้ว, ปราศจาก, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่นเช่น วีตราคะ ว่า หมดราคะ วีตโลภะ ว่า หมดความโลภ. (ป., ส.).
[วีระ] ว. กล้าหาญ. (ป., ส.).
[วีระกำ] น. การกระทําที่ได้รับยกย่องว่าเป็นความกล้าหาญ,การกระทําของผู้กล้าหาญ.
[วีระชน] น. ผู้ที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ.
[วีระบุหฺรุด] น. ชายที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ.(ส. วีรปุรุษ).วีรสตรี [วีระสัดตฺรี] น. หญิงที่ได้รับยกย่องว่ามีความกล้าหาญ.
น. วัน.