วิสิฐ หมายถึง ว. วิศิษฏ์. (ป. วิสิฏฺ?; ส. วิศิษฺฏ).
[คามมะ] น. เขตที่พระราชทานแก่สงฆ์เพื่อใช้เป็นที่สร้างพระอุโบสถ.
ว. สะอาด, ใส, ขาว, หมดจด, บริสุทธิ์, หมดมลทิน.(ป.; ส. วิศุทฺธ, วิศุทฺธิ).
ว. สะอาด, ใส, ขาว, หมดจด, บริสุทธิ์, หมดมลทิน.(ป.; ส. วิศุทฺธ, วิศุทฺธิ).
[สูด] (ราชา) น. ม่าน.
[เสด] น. ผู้ทํากับข้าวของหลวง.
น. นก. (ป. วิหค, วิหงฺค; ส. วิหค, วิหํค).
น. นก. (ป. วิหค, วิหงฺค; ส. วิหค, วิหํค).