ลิ้นตะกวด หมายถึง (สำ) ว. ที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้.
ว. ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง.
ว. มีศิลปะในการเจรจาให้สำเร็จประโยชน์และเป็นที่พอใจด้วยกันทุกฝ่าย.
น. ส่วนปลายล่างของกระดูกอกที่ย้อยลงมาในผนังหน้าท้องส่วนบน.
ว. อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้.
(สํา) ก. พูดสับปลับ กลับกลอกเอาแน่ไม่ได้.
(สำ) ว. ประจบสอพลอ.
น. ถ้อยคําที่คมคาย, สํานวน.