ความหมายของคำว่า ' ลำไย '

ความหมายของคำว่า ' ลำไย '
ลำไย หมายถึง น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Dimocarpus longan Lour. ในวงศ์ Sapindaceaeผลกลม รสหวาน, พันธุ์ที่เป็นไม้เถาเรียก ลําไยเครือ (D. longan Lour.var. obtusus Leenh.). (๒) (ถิ่น–ปักษ์ใต้) ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิดMangifera caesia Jack ในวงศ์ Anacardiaceae ดอกสีม่วงอ่อน, บินยาหรือ ลํายา ก็เรียก.

ลำลอง
ว. ตามสบาย, ตามอําเภอใจ, (ใช้แก่การแต่งกายซึ่งไม่ต้องให้เป็นไปตามแบบ) เช่น แต่งตัวลำลอง.
ล่ำลา
ก. อําลา, ลา, ร่ำลา ก็ว่า.
ลำลาบ ๑
น. ธารนํ้าไหลสายเล็ก ๆ.
ลำลาบ ๒
น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่งเปื่อยลามเป็นทางไป.
ลำลำ
ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น ลำลำจะวิวาทกันอยู่แล้ว,รำรำ หรือ ร่ำร่ำ ก็ว่า.
ลำลึก
ก. ระลึก.
ล้ำลึก
ว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง, ลึกล้ำ ก็ว่า.