ลำยอง หมายถึง น. ส่วนประกอบช่วงบนของปั้นลมปราสาทหรือวิหาร. ว. สวย, งาม.
ดู ลําไย (๒).
น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Dimocarpus longan Lour. ในวงศ์ Sapindaceaeผลกลม รสหวาน, พันธุ์ที่เป็นไม้เถาเรียก ลําไยเครือ (D. longan Lour.var. obtusus Leenh.). (๒) (ถิ่น–ปักษ์ใต้) ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิดMangifera caesia Jack ในวงศ์ Anacardiaceae ดอกสีม่วงอ่อน, บินยาหรือ ลํายา ก็เรียก.
ว. ตามสบาย, ตามอําเภอใจ, (ใช้แก่การแต่งกายซึ่งไม่ต้องให้เป็นไปตามแบบ) เช่น แต่งตัวลำลอง.
ก. อําลา, ลา, ร่ำลา ก็ว่า.
น. ธารนํ้าไหลสายเล็ก ๆ.
น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่งเปื่อยลามเป็นทางไป.
ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น ลำลำจะวิวาทกันอยู่แล้ว,รำรำ หรือ ร่ำร่ำ ก็ว่า.