ลำปำ หมายถึง (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ปลากระแห. (ดู กระแห, กระแหทอง).
น. เศษฟางและข้าวลีบ.
ว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
ว. เฉพาะตน, ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น, เช่น อยู่กันตามลำพัง, ฝ่ายเดียวเช่น ต้องต่อสู้กับข้าศึกแต่ลำพัง.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceaeขึ้นในที่นํ้ากร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.
ว. ตรงเหมาะส่วน.
ว. โฉมงาม.
น. หอก. (ข. ลํแพง).