ลำบอง หมายถึง น. เม็ดตุ่มที่เกิดตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรือพิษอักเสบ.
ว. เดือดร้อนเพราะถูกทรมานกายหรือใจ เช่น ตกอยู่ในฐานะลำบาก ตกที่นั่งลำบาก, ยาก เช่น ทำลำบาก ตัดสินใจลำบาก,ไม่สะดวก เช่น ทางลำบาก.
(โบ) น. ปืนใหญ่, เขียนเป็น ละบู ก็มี.
(ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ปลากระแห. (ดู กระแห, กระแหทอง).
น. เศษฟางและข้าวลีบ.
ว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
ว. เฉพาะตน, ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น, เช่น อยู่กันตามลำพัง, ฝ่ายเดียวเช่น ต้องต่อสู้กับข้าศึกแต่ลำพัง.
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceaeขึ้นในที่นํ้ากร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.