ลงสมุก หมายถึง [ลงสะหฺมุก] ก. ใช้ดินหรือถ่านใบตองแห้งเป็นต้นป่นเป็นผงผสมกับยางรักให้เหนียว ทาทับบนพื้นวัตถุเพื่อเตรียมผิวให้แน่นและเรียบ.
ก. แกะสลักไม้โดยใช้สิ่วกัดผิวไม้ออกให้เหลือส่วนที่ต้องการ.
ก. ระบายสีเป็นรูปภาพ.
ก. เขียนเส้นให้เห็นเป็นรูปภาพ.
น. การลงโทษในสมัยก่อน คือ เอาตัวไปเป็นคนเลี้ยงช้าง.
(สำ) ก. ตั้งที่อยู่ทำมาหากินเป็นหลักแหล่ง.
ก. มีหัวงอกอยู่ใต้ดิน (ใช้แก่พืชบางชนิด) เช่น มันลงหัวเผือกลงหัว; โดยปริยายหมายความว่า ยอมอ่อนน้อมแต่มักใช้ในความปฏิเสธ เช่นไม่ยอมลงหัวให้ใคร.
ว. เรียกเครื่องใช้ประเภทหนึ่ง เช่น ขัน พาน ทัพพี ที่ทำด้วยทองแดงเจือดีบุก เนื้อเปราะ ว่า เครื่องลงหิน หรือ ทองลงหิน.