ล้าสมัย หมายถึง ว. ไม่ทันหรือไม่เป็นไปตามสมัยที่กําลังนิยมกัน เช่นเขาเป็นคนล้าสมัย.
ว. ช้าอยู่ข้างหลังเขา เช่น เดินล้าหลัง, ไม่ก้าวหน้า เช่นความคิดล้าหลัง.
ก. ทําให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไปล่ามไป โยงไป เช่น ลากเกวียน ม้าลากรถ กระโปรงยาวลากดิน; โดยปริยายหมายความว่า ใช้อย่างสมบุกสมบัน, ใช้ถูไถ,เช่น เอาผ้าซิ่นไหมมานุ่งลากอยู่กับบ้าน. ว. ที่ทำให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไป ล่ามไปโยงไป เช่นรถลาก.
ก. เขียนสระอาลงข้างหลังพยัญชนะ. น. เครื่องหมายสระอา.
ก. จับตัว, ดึงตัว, เช่น ลากคอเข้าตะราง.
ก. ใช้อำนาจหรือกำลังบังคับเอาตัวมา.
ก. ตีเส้น, ขีดเส้น.
ก. อาการที่พูดยานคางในความว่า พูดลากเสียง.