ลังลอง หมายถึง ว. สุกใส, งาม. (โดยมากใช้ รังรอง).
ก. ไม่แน่ใจ, ยังตัดสินใจไม่ได้, เช่น ลังเลใจไม่รู้ว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี.
ดู ลางสาด.
[ลัด–] น. ความละอาย, ความกระดาก. (ป., ส.).
[ลัด–] น. ผู้มีความละอาย, ผู้มีความกระดาก. (ป.; ส. ลชฺชินฺ).
[ลัน] น. สินบน, สินจ้าง, ของกํานัล. (ป.).
[ลันจะกอน, ลันฉะกอน] (แบบ) น. ตรา (สําหรับใช้ตีหรือประทับ),ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชลัญจกร เช่น ประทับพระราชลัญจกร.(ป.).
[ลันจะกอน, ลันฉะกอน] (แบบ) น. ตรา (สําหรับใช้ตีหรือประทับ),ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระราชลัญจกร เช่น ประทับพระราชลัญจกร.(ป.).