ละห้อยละเหี่ย หมายถึง ว. อาการที่อ่อนอกอ่อนใจเพราะผิดหวังหรือเหนื่อยมากเป็นต้น เช่น เดินละห้อยละเหี่ย.
น. ห้วงนํ้า. (เทียบเขมร ว่า รหาล).
ว. ห้อย.
น. ห้วงน้ำ. (เทียบมลายู ว่า lahar)
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ricinus communis L. ในวงศ์ Euphorbiaceaeเมล็ดเป็นพิษ นํ้ามันที่ได้จากการหีบโดยไม่ใช้ความร้อนใช้ทํายาได้.
ก. ระเหย.
ก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.
ดู ละองละมั่ง.