ละหลัด หมายถึง ว. หลัด ๆ, เร็ว ๆ.
ว. อาการที่พูดเว้าวอนด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ ก่อให้เกิดความสงสารเห็นอกเห็นใจ เช่น เสียงละห้อย; โศกเศร้าเพราะความผิดหวังหรือคิดถึง เช่น หน้าละห้อย.
ว. อาการที่อ่อนอกอ่อนใจเพราะผิดหวังหรือเหนื่อยมากเป็นต้น เช่น เดินละห้อยละเหี่ย.
น. ห้วงนํ้า. (เทียบเขมร ว่า รหาล).
ว. ห้อย.
น. ห้วงน้ำ. (เทียบมลายู ว่า lahar)
น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ricinus communis L. ในวงศ์ Euphorbiaceaeเมล็ดเป็นพิษ นํ้ามันที่ได้จากการหีบโดยไม่ใช้ความร้อนใช้ทํายาได้.
ก. ระเหย.