ละไล้ หมายถึง ก. ไล้, ลูบ, โลม.
ว. ก้อง, อื้ออึง, สับสน.
น. คนชาวเขาตอนเหนือประเทศไทยพวกหนึ่งในตระกูลมอญ–เขมร.
น. คนชาวเขาตอนเหนือประเทศไทยพวกหนึ่งในตระกูลมอญ–เขมร.
น. เรียกย่ามขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งมีครุยที่มุมล่างว่า ย่ามละว้า.
ก. วาด. ว. คล้ายเขียน.
ว. เสียงเสนาะ, ก้อง, กังวาน; ฟุ้งเฟื่อง, ฟุ้งไป.
น. เขมรชาวกรุงละแวก.