ละลุม หมายถึง ก. ละเล้า.
ก. ป้ายทาหรือไล้ทาให้แผ่ออกไปด้วยวิธีวนเป็นวงกลม ๆ เช่นละเลงขนมเบื้อง, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้เลอะเทอะเช่น เอาแป้งละเลงหน้า.
(สํา) ก. ดีแต่พูด แต่ทำไม่ได้.
ว. อาการที่ต่อสู้กันจนเลือดออกมากเปรอะไปด้วยกัน เช่นทั้ง ๒ ฝ่ายต่อสู้กันถึงขั้นละเลงเลือด.
ก. เคล้าคลึง, คลอเคลีย, คลํา; สับสน, ปะปน, ใช้เข้าคู่กับคํา ละลุมเป็น ละเล้าละลุม ก็มี.
ก. ค่อย ๆ ไป.
ก. บรรลุถึงฝั่ง; ค่อยเป็นค่อยไปจนกว่าจะบรรลุถึงเป้าหมาย.
ก. เหลิงจนลืมตัวเพราะลําพองหรือคึกคะนอง เช่น หลงละเลิงจนลืมอันตราย.