ละเว้น หมายถึง ก. งดเว้น, ยกเว้น, เช่น ลงโทษทุกคนไม่ละเว้นผู้ใด ทุกคนถูกบังคับให้ทำงานไม่มีละเว้น.
ว. คําใช้ประกอบหน้าคํา ก็ เป็น ละก็ เพื่อเน้นความให้กระชับขึ้นเช่น เด็กละก็ซนอย่างนี้.
ว. คำใช้ประกอบข้อความข้างหน้าเพื่อยืนยันให้มีน้ำหนักขึ้น เช่นมิน่าล่ะ จะไปไหมล่ะ, เล่า ก็ว่า.
(กลอน) ว. กล, เหมือน.
น. คนที่รัก, คนที่ชอบใจ. (ช.).
(กลอน) ก. ขัดขืน; ห้าวหาญ.
[–คอน] น. การแสดงประเภทหนึ่ง ผู้แสดงเรียกว่า ตัวละคร มีเวทีหรือสถานที่ใช้ในการแสดง มีบทให้ตัวละครแสดงตามเนื้อเรื่องโดยมากมีดนตรีประกอบ มีลักษณะแตกต่างกันออกไปหลายชนิด;การเล่นที่ใช้สัตว์เป็นตัวแสดง เช่น ละครลิง ละครสัตว์, โดยปริยายหมายถึงความเป็นไปของชีวิต เช่น ละครชีวิต โลกคือละครโรงใหญ่.
น. ละครชาตรีตอนสั้น ๆ ที่จัดแสดงแก้บน.