ล่อง หมายถึง น. ช่องตามพื้นที่ทําไว้สําหรับให้สิ่งของลอดลงได้. ก. ลงมาตามนํ้าเช่น ล่องเรือ ล่องแพ, ไปตามลม เช่น ล่องลม; โดยปริยายหมายความว่า ด้นดั้นไป เช่น ล่องป่า ล่องไพร. ว. อาการที่แล่นไปตามทางจากเหนือลงใต้ เช่น รถล่อง ขาล่อง.
ก. ไปด้วยเรือหรือแพฝ่าแก่งลงมา.
น. ผ้ายกมีลายที่ชาย ท้องพื้นปูม เรียกว่า ล่องจวน, ถ้ามีริ้วเรียกว่า ล่องจวนริ้ว.
ก. ลงชาด, ทาชาดลงในระหว่างสิ่งที่ทาทองหรือปิดทองแล้ว.
น. ระยะตั้งแต่พื้นเรือนจนถึงพื้นดิน.
น. ช่องว่างระหว่างพื้นเรือนกับพื้นระเบียงเพื่อถ่ายเทอากาศมีขนาดพอแมวลอดได้ เปิดโล่งยาวตลอดตัวเรือน.
น. ชื่อลางสาดพันธุ์หนึ่ง เปลือกหนายางน้อย.
น. เส้นรอยตัดระหว่างผิวโลกกับพื้นราบที่ผ่านแกนขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ รอยตัดนี้จะเป็นวงกลมที่ตั้งฉากกับเส้นศูนย์สูตรค่าลองจิจูดนับออกจากเมริเดียนแรกไปทางตะวันออกหรือตะวันตกโดยวัดไปตามเส้นศูนย์สูตร เป็นมุมที่ศูนย์กลางโลก, เดิมใช้ว่าเส้นแวง. (อ. longitude).