ความหมายของคำว่า ' ลมมรสุม '

ความหมายของคำว่า ' ลมมรสุม '
ลมมรสุม หมายถึง น. (ภูมิ) ลมที่เกิดขึ้นเนื่องจากความแตกต่างระหว่างอุณหภูมิของพื้นดินกับพื้นน้ำ ในฤดูหนาวอุณหภูมิของพื้นดินเย็นกว่าอุณหภูมิของน้ำในมหาสมุทรที่อยู่ใกล้เคียง อากาศเหนือพื้นน้ำจะลอยตัวสูงขึ้น อากาศจากพื้นดินจึงพัดเข้าไปแทนที่ทำให้เกิดเป็นลมพัดออกจากทวีป ส่วนในฤดูร้อนอุณหภูมิของพื้นดินร้อนกว่าน้ำในมหาสมุทร จึงทำให้เกิดลมพัดไปในทิศทางตรงกันข้าม,พายุใหญ่ที่มีลมแรงและมีฝนตกหนัก.

ลมไม่ดี
ก. ใจคอหงุดหงิดไม่เป็นปรกติ.
ลมร้อน
น. ลมที่นำความร้อนมาด้วย.
ลมล่อง
น. ลมที่พัดมาตามลํานํ้า.
ลม ๆ แล้ง ๆ
ว. เลื่อนลอยเปล่า ๆ, ไม่มีผล, เช่น ฝันลม ๆ แล้ง ๆว่าจะถูกสลากกินแบ่ง.
ลมว่าว
น. ลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ตอนต้นฤดูหนาว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภา ซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.
ลมสลาตัน
น. ลมทะเลที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในปลายฤดูฝน.
ลมสว้าน
[–สะว่าน] ก. ลมแดกขึ้นอันเป็นอาการของไข้หนักจวนจะสิ้นใจ.