ลูกพี่ หมายถึง (ปาก) น. คําที่ลูกน้องหรือลูกสมุนเรียกเพื่อยกย่องผู้ที่เป็นหัวหน้านักเลงเป็นต้น.
น. ญาติที่เป็นลูกของลุง ป้า น้า หรืออา.
น. แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย.
น. ไม้กรุในช่องจั่วลูกฟักเรือนทรงไทยเพื่อกันฝนสาด.
น. ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนังยาง พลาสติกภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นฟุตบอล.
น. ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือกระดาษเป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูกสังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.
น. ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกําลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จํานวนมากบ้างน้อยบ้างเช่น ลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยง ลูกไฟจากเตาถ่าน.
[–มะโหด] น. พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตรทำด้วยผ้าตาดทอง, พวงมโหตร ก็ว่า.