ลูกตั้ง หมายถึง น. ไม้ที่ตั้งเรียงกันอย่างลูกกรง.
น. ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า.
น. ลูกที่ติดมากับผัวหรือเมีย, ถ้าติดผัวมา เรียกว่า ลูกติดพ่อ,ถ้าติดเมียมา เรียกว่า ลูกติดแม่; ลูกที่ไม่ยอมห่างพ่อหรือแม่ก็เรียกว่า ลูกติดพ่อ ลูกติดแม่.
น. ลูกผัวเก่าที่ติดครรภ์มาก่อนจะได้กับผัวใหม่.
ว. อาการที่เป็นไปต่อเนื่องโดยไม่เจตนาหรือยั้งไม่ทัน เช่นนักมวยเตะคู่ต่อสู้ที่กำลังล้มลงเป็นลูกติดพัน.
น. ไม้หรือเหล็กยาว ๆ มีลูกกลมข้างปลาย ใช้สําหรับเป็นอาวุธหรือสายเชือกมีตุ้มเหล็กหรือทองเหลืองถ่วงสําหรับชั่งของเพื่อคิดนํ้าหนัก, ตุ้มนาฬิกาที่ถ่วงให้จักรนาฬิกาเดินพอเหมาะกับเวลา; ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ตุ้ม ก็ว่า; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกตุ้มสายสร้อย;ผู้ถ่วงความเจริญ เช่น ไม่ทำการงานแล้วยังทำตัวเป็นลูกตุ้มถ่วงความเจริญเสียอีก.
น. ลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมา.
น. อาวุธที่คนจีนโบราณใช้ในการรบ, ชนิดที่มีหนามอย่างหนามทุเรียนโดยรอบ เรียกว่า ลูกตุ้มหนามทุเรียน.