ลูกครึ่ง หมายถึง น. ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ครึ่งชาติ ก็ว่า.
น. ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสําหรับขัดแร้วเป็นต้นหรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป.
ว. มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น.
(กฎ) น. ผู้มีคดีความซึ่งทนายความรับว่าความให้.
น. เสียงเอื้อนหรือเสียงครวญในเวลาร้องเพลงเป็นต้น.
น. ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก.
น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนาหรือ หัวคันนา ก็เรียก.
น. เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ.