ลืมหูลืมตา หมายถึง ก. เปิดหูเปิดตารับรู้ความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ทั่วไป เช่นรู้จักลืมหูลืมตาดูโลกเสียบ้างซิ; มักใช้แก่ฝนในความปฏิเสธหมายความว่าหนักมาก เช่น ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา.
ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). (ข.).
ก. มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้กันทั่วไป.
ก. มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้กันทั่วไป.
ว. มีชื่อโด่งดัง.
ก. โด่งดังมาก เช่น ได้ยินเสียงลือลั่น.
น. คําเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์, มักใช้ว่า ฦๅสาย.
น. ลูกของเหลน.