ล หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่นกาล พาล ฟุตบอล.
ว. หก; (โบ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ว่า อก.
ว. อาการที่ทำอย่างรีบร้อนหรืออย่างลวก ๆ เช่น ทำงานล่ก ๆเพื่อให้ทันเวลา ทำงานล่ก ๆ เอาดีไม่ได้.
[ละกาน] น. ใบเรือ. (ป.).
[ละกุด] น. มะหาด. (ส.).
[ละคุด, ละคุน] น. ไม้ตะบอง. (ส. ลคุฑ; ป. ลคุฬ).
[ละคุด, ละคุน] น. ไม้ตะบอง. (ส. ลคุฑ; ป. ลคุฬ).
ว. เบา, เร็ว. (ส.; ป. ลหุ).