ความหมายของคำว่า ' ฤทธิ์ '

ความหมายของคำว่า ' ฤทธิ์ '
ฤทธิ์ หมายถึง [ริด] น. อํานาจศักดิ์สิทธิ์, แรงอํานาจ, เช่น เทวดามีฤทธิ์. (ส.; ป. อิทฺธิ).

ฤทัย
[รึไท] น. ใจ, ความรู้สึก. (กร่อนมาจาก หฤทัย). (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
ฤษภ
[รึสบ] น. วัวตัวผู้. (ส.; ป. อุสภ).
ฤษยา
[ริดสะหฺยา] (โบ) น. ริษยา.
ฤษี
[รึ] น. ฤๅษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบําเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ. (ส. ฤษี ว่า ผู้เห็น, ผู้แต่งพระเวท; ป. อิสิ).
ฤๅ ๑
[รือ] เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนํามาใช้ออกเสียงเป็น รือ เช่น ฤๅษี.
ฤๅ ๒
[รือ] ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่; โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม.
ฤๅเยา
ว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.