ราบคาบ หมายถึง ว. อาการที่ยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข เช่น ยอมแพ้อย่างราบคาบ;เรียบร้อยปราศจากเสี้ยนหนามหรือความกระด้างกระเดื่อง เช่น บ้านเมืองสงบราบคาบตำรวจปราบโจรผู้ร้ายเสียราบคาบ.
(สํา) ว. ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.
ว. เรียบร้อย, ปราศจากอุปสรรคใด ๆ, เช่น งานสําเร็จลงอย่างราบรื่นชีวิตสมรสราบรื่น.
ว. ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นนํ้าราบเรียบ.
[ราบ] น. ชื่อเรียกทศกัณฐ์; ยักษ์. (ส. ราวณ).
[ราบพะนาสูน] (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร).
[ราบพะนาสูน] (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.
ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันรามมีพระพุทธรูปอันราม. (จารึกสยาม).