ราชาวลี หมายถึง น. เชื้อสายของพระราชา. (ส.).
น. คําเฉพาะใช้สําหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย,ต่อมาหมายรวมถึงคําที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.
ว. ตรง เช่น แผ่กิ่งก้านราชา. (ป. อุชุ; ส. ฤชุ).
ดู ราช ๑, ราช–.
ดู ราช ๑, ราช–.
ดู ราช ๑, ราช–.
น. ไม้เกด. (ป., ส.).
น. เรียกการลงยาชนิดหนึ่งสําหรับเคลือบทองให้เป็นสีต่าง ๆ เช่นเขียว แดง ฟ้า ว่า ลงยาราชาวดี. (เปอร์เซีย).