ราชวโรงการ หมายถึง [–วะโรงกาน] น. คําสั่งของพระราชา. (ป. ราช + วร +ข. โองฺการ).
น. รั้วที่ทําเป็นแผงปักเป็นระยะ ๆ มีฉัตรปักหัวท้ายแผง.
(โบ) น. กฎหมายที่พระเจ้าแผ่นดินบัญญัติตามหลักธรรมศาสตร์.
น. ตระกูลฝ่ายพระราชา.
น. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.
(กฎ) น. ลําดับชั้นพระบรมราชวงศ์ในการสืบราชสมบัติตามกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์.
[ราดชะสาน] น. จดหมายของพระมหากษัตริย์ที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ เรียกว่า พระราชสาส์น.
น. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. (ส.).