รากดิน หมายถึง น. ไส้เดือน.
น. รากที่เป็นเส้นเล็ก ๆ แตกออกจากรากแก้ว.
น. ส่วนของฟันที่ฝังอยู่ในกระดูกที่เป็นเบ้าของฟัน.
น. รากเดิมของคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้นเรียกว่า ธาตุเช่น กรรมการ มีรากศัพท์มาจาก กรฺ ธาตุ.
น. ต้นเหตุ เช่น โลภ โกรธ หลง เป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งปวง; เหง้า, ลำต้นที่อยู่ในดินของพืชบางชนิด เช่น กล้วย บอน ขิง ข่า.
น. รากที่แตกออกจากต้นหรือกิ่งของพืชบางชนิด เช่นกล้วยไม้ ไทร.
ก. อาเจียน, อ้วก, สํารอกออกทางปาก. น. อาการที่สํารอกออกมาทางปาก.
ก. อาเจียนเป็นเลือด.