ความหมายของคำว่า ' รากฐาน '

ความหมายของคำว่า ' รากฐาน '
รากฐาน หมายถึง น. หลักสำคัญอันเป็นพื้นฐานรองรับ, ส่วนที่เป็นพื้นรองรับสำหรับพัฒนาต่อไป, เช่น วางรากฐานการศึกษา วิชาคณิตศาสตร์เป็นรากฐานของวิชาวิทยาศาสตร์; พื้นเพ เช่น มีรากฐานมาจากไหน.

รากดิน
น. ไส้เดือน.
รากฝอย
น. รากที่เป็นเส้นเล็ก ๆ แตกออกจากรากแก้ว.
รากฟัน
น. ส่วนของฟันที่ฝังอยู่ในกระดูกที่เป็นเบ้าของฟัน.
รากศัพท์
น. รากเดิมของคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้นเรียกว่า ธาตุเช่น กรรมการ มีรากศัพท์มาจาก กรฺ ธาตุ.
รากเหง้า
น. ต้นเหตุ เช่น โลภ โกรธ หลง เป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งปวง; เหง้า, ลำต้นที่อยู่ในดินของพืชบางชนิด เช่น กล้วย บอน ขิง ข่า.
รากอากาศ
น. รากที่แตกออกจากต้นหรือกิ่งของพืชบางชนิด เช่นกล้วยไม้ ไทร.
ราก ๒
ก. อาเจียน, อ้วก, สํารอกออกทางปาก. น. อาการที่สํารอกออกมาทางปาก.