ค้นหาหมวดอักษร ร
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' รัตนโกสินทร์ '
รัตนโกสินทร์ หมายถึง น. นามส่วนหนึ่งของกรุงเทพมหานครฯ ที่มีชื่อเต็มว่ากรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพนพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์, อีกนัยหนึ่งหมายความถึงกรุงเทพฯ มักอ้างในประวัติศาสตร์ เช่น สมัยรัตนโกสินทร์.
คำที่ใกล้เคียงกัน
รัตนโกสินทรศก
[รัดตะนะโกสินสก] น. ปีนับตั้งแต่วันตั้งกรุงรัตนโกสินทร์เริ่มตั้งภายหลังพุทธศักราช ๒๓๒๔ ปี (พุทธศักราชลบด้วย ๒๓๒๔ เท่ากับรัตนโกสินทรศก).
รัตนชาติ
น. รัตนะ, พวกรัตนะ คือ แก้วที่มีค่า เช่น เพชร ทับทิม มรกต,หินหรือแร่ที่มีค่า เมื่อเจียระไนแล้วจะต้องมีลักษณะสวยงามคงทนหายาก ราคาแพง และนำมาใช้เป็นเครื่องประดับได้.
รัตนตรัย
น. แก้วอันประเสริฐสุดของพุทธศาสนิกชน คือ พระพุทธพระธรรม พระสงฆ์. (ส.).
รัตนบัลลังก์
น. อาสนะที่พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิณ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ในวันตรัสรู้, โพธิบัลลังก์ หรือ วัชรอาสน์ก็ว่า.
รัตนวราภรณ์
น. ชื่อตราเครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่จะพระราชทานได้ทั่วไปทุกชั้นบุคคลตามพระราชประสงค์ ไม่เกี่ยวด้วยยศหรือบรรดาศักดิ์.
รัตนสิงหาสน์
น. ที่ตรงพระบัญชรหรือมุขเด็จซึ่งเสด็จออก.
รัตนา
[รัดตะนา] (กลอน) น. แก้ว.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์