รัดกุม หมายถึง ว. ไม่รุ่มร่าม, กระชับ, ไม่ยาวเยิ่นเย้อ, เช่น แต่งตัวรัดกุม สํานวนรัดกุม.
น. เครื่องประดับศีรษะสตรีสูงศักดิ์ในราชสํานักแต่โบราณและประดับศีรษะนางละครแต่งยืนเครื่องซึ่งเลียนแบบสตรีสูงศักดิ์ มี๒ แบบ คือ รัดเกล้ายอด มีปลายยอดทรงกรวยแหลม สําหรับกษัตรีและรัดเกล้าเปลว มียอดปักช่อกระหนกเปลวสําหรับพระสนม.
(ปาก) ก. ประหยัด เช่น ในภาวะที่เศรษฐกิจไม่ดี ประชาชนต้องรัดเข็มขัด.
ก. แต่งเครื่องละครรำตัวพระ นาง ยักษ์ และลิง โดยเย็บผ้าให้กระชับเข้ากับตัวผู้แสดง.
น. เครื่องประดับสําหรับรัดชายผมที่ปล่อยยาวลงทางท้ายทอยใช้ประกอบกับรัดเกล้า.
ก. ทําให้ไม่คล่องตัว, ทําให้กระดิกกระเดี้ยไปไหนแทบไม่ได้,เช่น การเงินรัดตัว งานรัดตัว.
น. สายผูกอานล่ามรอบอกม้า มักทําด้วยผ้า.
น. ผ้าที่ใช้รัดอกหรือสายที่ถักด้วยด้ายเป็นต้นสําหรับรัดเอวของภิกษุสามเณร, เรียกสั้น ๆ ว่า ประคด, ถ้าใช้รัดอก เรียกว่า ประคดอก,ถ้าใช้รัดเอว เรียกว่า ประคดเอว.