รังสิมันตุ์ หมายถึง (แบบ) น. 'ผู้มีแสงสว่าง' คือพระอาทิตย์, ใช้ รังสิมา ก็ได้. (ป. รํสิมนฺตุ;ส. รศฺมิมตฺ).
(แบบ) น. รังสิมันตุ์. (ป. รํสิมา; ส. รศฺมิมตฺ).
ก. รบกวนให้โกรธ เช่น ลางคนจับตะขาบมาเด็ดเขี้ยว เที่ยวทิ้งโรงหนังทํารังหยาว. (อิเหนา), (ถิ่น–ปักษ์ใต้) โมโห, โกรธ.
น. ทางเดิน. (ป.; ส. รถฺยา).
น. ธุลี, ฝุ่น, ผง, ละออง. (ป. รช).
[รัดชะ–] น. ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ. (ป. รชฺช).
[รัดชะ–] น. ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ. (ป. รชฺช).
น. เวลาที่ครองราชสมบัติของพระมหากษัตริย์องค์หนึ่ง ๆ,โดยอนุโลมใช้หมายถึงองค์พระมหากษัตริย์ในรัชกาลนั้น ๆ เช่นรัชกาลที่ ๕ เสด็จประพาสต้น.