ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' รังเกียจ '

    รังเกียจ  หมายถึง ก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • รังเกียจเดียดฉันท์

    ก. ลำเอียงด้วยความรังเกียจ.

  • รังเกียจรังงอน

    > ก. ตั้งแง่ตั้งงอนทำเป็นรังเกียจเพราะไม่ชอบใจ.

  • รังแก

    ก. แกล้งทําความเดือดร้อนให้ผู้อื่น (มักใช้แก่ผู้มีอำนาจมากกว่า) เช่นผู้ใหญ่รังแกเด็ก.

  • รังไก่

    ดู ฉก ๒.

  • รังค์

    น. รงค์. (ป., ส.).

  • รังควาน

    ก. รบกวนทําให้รําคาญหรือเดือดร้อน เช่น คนพาลชอบรังควานคนอื่น.น. ผีที่ประจําช้างป่า, ผีตายร้ายที่สิงอยู่ในกายคนได้.

  • รังคัดรังแค, รังแครังคัด

    ก. ตั้งข้อรังเกียจ เช่น ต่างฝ่ายต่างก็คอยแต่จะรังคัดรังแคกัน ลูกคนละแม่มักจะรังแครังคัดกัน.

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒