ระเลิง หมายถึง ก. โค่น. (ข. รํเลิง).
ว. ทีละน้อย ๆ.
ก. คอยดู เช่น ระวังเด็กให้ดี; เอาใจใส่โดยไม่ประมาท, กันไว้ไม่ให้เกิดภัยอันตรายหรือความเสื่อมเสียเป็นต้น, เช่น ระวังตัวให้ดี ระวังโจรผู้ร้ายระวังถูกล้วงกระเป๋า เวลาข้ามถนนให้ระวังรถ.
น. ชื่อนกในวงศ์ Timaliidae ตัวสีนํ้าตาล ปากแหลมโค้ง คอ อก และท้องสีขาว หางยาว มักหากินเป็นฝูงและส่งเสียงตลอดเวลา กินแมลงตามพื้นดินและพุ่มไม้ มีหลายชนิด เช่น ระวังไพรปากเหลือง(Pomatorhinus schisticeps) ระวังไพรปากยาว (P. hypoleucos),ตระเวนไพร หรือ ตระเวนวัน ก็เรียก.
น. ชื่อนกในวงศ์ Timaliidae ตัวสีนํ้าตาล ปากแหลมโค้ง คอ อก และท้องสีขาว หางยาว มักหากินเป็นฝูงและส่งเสียงตลอดเวลา กินแมลงตามพื้นดินและพุ่มไม้ มีหลายชนิด เช่น ระวังไพรปากเหลือง(Pomatorhinus schisticeps) ระวังไพรปากยาว (P. hypoleucos),ตระเวนไพร หรือ ตระเวนวัน ก็เรียก.
น. ทำเนียบ เช่น ม้าขึ้นระวาง เรือขึ้นระวาง; ที่ว่างสำหรับบรรทุกของในเรือเป็นต้น เช่น เสียค่าระวาง.
ว. กระวีกระวาด, คล่องแคล่ว, รีบเร่ง.
ว. วู่วาม.