ระเบียง หมายถึง น. พื้นเรือนที่ต่อออกไปทางด้านข้าง มีหลังคาคลุม; โรงแถวที่ล้อมรอบอุโบสถหรือวิหาร, ถ้าเป็นอารามหลวง เรียกว่า พระระเบียง. ว. เรียง,เคียง, ราย.
น. ทะเบียน, แบบ, เช่น ระเบียนประจำตัวนักเรียน.
น. แบบแผนที่วางไว้เป็นแนวปฏิบัติหรือดําเนินการ เช่น ระเบียบวินัยระเบียบข้อบังคับ ต้องปฏิบัติตามระเบียบ. ว. ถูกลําดับ, ถูกที่เป็นแถวเป็นแนว, มีลักษณะเรียบร้อย, เช่น เขาทำงานอย่างมีระเบียบ.
น. ข้อกําหนดหรือข้อบังคับที่บัญญัติขึ้นเป็นแนวปฏิบัติเช่น ระเบียบการของโรงเรียน.
ว. เจ้าระเบียบ, ที่ถือระเบียบอย่างเคร่งครัด.
น. ลําดับรายการที่กําหนดไว้ในการประชุมแต่ละครั้ง.
(กลอน) น. แบบ.
(โบ) น. ระบาย เช่นพระกลดใหญ่มีระใบถึงสามชั้น. (ปกีรณําพจนาดถ์).