ระทม หมายถึง ก. เจ็บชํ้าระกําใจ.
ว. อ่อนช้อย, อ่อนใจ.
ก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคํา ระทด เป็น ระทดระทวย.
ก. ทิ้ง, ทอด.
น. หอสูงรูปสี่เหลี่ยมหลังคาทรงยอดเกี้ยว ประดับดอกไม้ไฟนานาชนิดเช่น พลุ ตะไล จรวดใช้จุดในงานพระราชพิธี.(รูปภาพ ระทา)
ก. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.
ว. เสียงหึ่ง ๆ อย่างเสียงผึ้ง.
น. ยานชนิดลากขนาดเล็ก มี ๒ ล้อ ใช้วัวเทียม ตัวเรือนราบไม่ยกสูงอย่างเรือนเกวียน มีทั้งชนิดโถงและประกอบหลังคา, กระแทะ หรือรันแทะ ก็ว่า.