ระทด หมายถึง ก. สลดใจ, มีจิตใจหวั่นไหวเพราะความโศกสลด, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่นเช่น ระทดท้อ ระทดใจ.
ว. อ่อนอกอ่อนใจ เช่น เขาเสียการพนันจนหมดตัวเดินระทดระทวยออกมา.
ก. เจ็บชํ้าระกําใจ.
ว. อ่อนช้อย, อ่อนใจ.
ก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคํา ระทด เป็น ระทดระทวย.
ก. ทิ้ง, ทอด.
น. หอสูงรูปสี่เหลี่ยมหลังคาทรงยอดเกี้ยว ประดับดอกไม้ไฟนานาชนิดเช่น พลุ ตะไล จรวดใช้จุดในงานพระราชพิธี.(รูปภาพ ระทา)
ก. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.