ระแง้ หมายถึง น. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าวว่า ระแง้หมากระแง้ข้าว, ตะแง้ ก็ว่า.
(ถิ่น–อีสาน) น. ชื่อเห็ดชนิด Amanita verna (Bull. ex Fr.) Vitt. ในวงศ์Amanitaceae ลักษณะคล้ายเห็ดฟางแต่ดอกสีขาว ก้านมีวงแหวน โคนก้านโป่งเป็นกระเปาะ กินตาย.
ก. ชวย, พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม).
ก. ทำพร้อม ๆ กัน เช่น ระดมยิง; รวบรวม, รวมเข้าด้วยกัน, เช่น ระดมทุนระดมคนช่วยกันทำงาน.
ก. เกณฑ์ทหารเข้าประจำกองทัพอย่างรีบด่วน.
ว. เกลื่อนกล่น.
ว. เกลื่อนกล่น.
น. ลักษณะของพื้นผิวตามแนวนอนระหว่างจุด ๒ จุดที่มีความสูงเสมอกันโดยปรกติใช้ระดับนํ้าทะเลเป็นมาตรฐานในการวัด, เรียกเครื่องวัดความเสมอของพื้นผิวว่าเครื่องวัดระดับ. ก. ปูลาด, แต่งตั้ง.