ระงี่ หมายถึง (โบ) ว. ดัง, ระงม, เซ็งแซ่.
น. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าวว่า ระแง้หมากระแง้ข้าว, ตะแง้ ก็ว่า.
(ถิ่น–อีสาน) น. ชื่อเห็ดชนิด Amanita verna (Bull. ex Fr.) Vitt. ในวงศ์Amanitaceae ลักษณะคล้ายเห็ดฟางแต่ดอกสีขาว ก้านมีวงแหวน โคนก้านโป่งเป็นกระเปาะ กินตาย.
ก. ชวย, พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม).
ก. ทำพร้อม ๆ กัน เช่น ระดมยิง; รวบรวม, รวมเข้าด้วยกัน, เช่น ระดมทุนระดมคนช่วยกันทำงาน.
ก. เกณฑ์ทหารเข้าประจำกองทัพอย่างรีบด่วน.
ว. เกลื่อนกล่น.
ว. เกลื่อนกล่น.