ร่องส่วย หมายถึง (ถิ่น–อีสาน) ก. หย่ง.
ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้องจักจั่นร้อง, (ปาก) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี แล้วแต่คําแวดล้อมบ่งให้รู้ เช่น เพลงนี้ร้องเป็นไหม อย่าร้องให้เสียน้ำตาเลย.
ก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.
ก. ขอเป็นทางการ.
ก. ร้องอ้อน (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).
ก. ทูลเกล้าฯ ถวายฎีการ้องทุกข์.
ก. บอกความทุกข์เพื่อขอให้ช่วยเหลือ.
ก. เปล่งเสียงบอกให้รู้.