รอง ๒ หมายถึง ว. งามสุกใส เช่น รองเรือง.
น. รอยลึกเป็นช่องทางไปตามยาว, สันดินระหว่างท้องร่องสําหรับเพาะปลูก เช่น ร่องผัก ร่องมัน.
น. ส่วนล่างของฝาเรือนทรงไทย อยู่ระหว่างธรณีประตูหรือธรณีหน้าต่างกับพื้น มีลักษณะเป็นช่อง ๆ กรุด้วยแผ่นไม้กระดาน.
น. ทางนํ้าลึกที่เรือเดินได้.
น. สีขาวหรือดําเป็นขีดยาวตามท้องสัตว์แต่คางตลอดก้น,รอยเป็นทางยาวบนเขาสัตว์จำพวกกวาง.
น. เค้าเงื่อนหรือเบาะแสที่ปรากฏเป็นแนวบอกให้รู้.
(ถิ่น–อีสาน) ก. หย่ง.
ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้องจักจั่นร้อง, (ปาก) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี แล้วแต่คําแวดล้อมบ่งให้รู้ เช่น เพลงนี้ร้องเป็นไหม อย่าร้องให้เสียน้ำตาเลย.