รโห หมายถึง น. ลับ, สงัด, เงียบ. (ป.).
ว. ผู้ไปในที่ลับ, ผู้อยู่ในที่สงัด. (ป.).
น. ที่เฉพาะส่วนตัว. (ป. รโห + ?าน ว่า ที่ลับ, ที่สงัด).
น. หลักปักกันกระแสนํ้า เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง.
ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ, เช่น เอายาดมรอจมูก เอามีดรอคอ.
ก. เข้าหน้า, เผชิญหน้า, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น รอหน้าไม่ติด ไม่อยู่รอหน้า.
(กลอน) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
น. เครื่องผ่อนแรงรูปคล้ายล้อ มีแกนหมุนได้รอบตัว ที่ขอบเป็นร่องสําหรับให้เส้นเชือกหรือเส้นลวดเดินได้สะดวก ใช้สําหรับยก ลากหรือดึงของหนักให้เบาแรงและสะดวกคล่องขึ้น.