ร่ม หมายถึง น. บริเวณที่แดดส่องไม่ถึง เช่น ร่มไม้; สิ่งที่ใช้สำหรับกางกันแดด กันฝนมีด้ามสำหรับถือโดยปริยายหมายถึง ที่พึ่ง, ที่คุ้มครอง, เช่น ใต้ร่มพระบรมโพธิสมภาร ใต้ร่มกาสาวพัสตร์. ว. ซึ่งมีอะไรบังแดด เช่น ถนนสายนี้ร่มตลอดวัน.
น. ผู้คุ้มครองป้องกันให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสุขหมายถึง พระมหากษัตริย์.
น. ผู้คุ้มครองป้องกันให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสุขหมายถึง พระมหากษัตริย์.
น. เครื่องพยุงตัวเมื่อโดดจากที่สูง ตามปรกติกางแล้วรูปคล้ายร่ม แต่ในปัจจุบันเมื่อกางแล้วมีลักษณะคล้ายกาบกล้วยเป็นลอน ๆตามขวางก็มี.
น. อำนาจคุ้มครอง เช่น ใต้ร่มธงไตรรงค์ ใต้ร่มธงไทย.
น. ส่วนของร่างกายภายในผ้านุ่งที่ไม่ควรเปิดเผย.
(สำ) น. ที่พึ่ง, ผู้ที่ให้ความคุ้มครองและความอบอุ่นใจ,เช่น พ่อแม่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูก.
(สํา) น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น.