รุกขมูลิกธุดงค์ หมายถึง [–มูลิกะ–] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจํา. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).
[–ขะกะ] น. ต้นไม้เล็ก. (ป.).
(กลอน) น. ต้นไม้.
[รุกฺ–] ว. รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย;ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.
[รุกฺ–] (โบ) น. รุกข์, ต้นไม้.
น. ระยะเวลาตอนเริ่มแรกแห่งวัน เช่น รุ่งอรุณ รุ่งเช้า ยันรุ่ง ตลาดโต้รุ่ง,เวลาสว่าง เช่น ใกล้รุ่ง. ว. สว่าง เช่น ฟ้ารุ่ง, อรุณรุ่ง.
น. วันใหม่, วันพรุ่งนี้.
น. เวลาพระอาทิตย์ขึ้นสว่างแล้ว แต่ยังไม่มีแสงแดด.